ความรักที่ขาดความเชื่อใจ

สิให้สาบานเฮ็ดยังขันเจ้าบ่าเชื่อเคยบอกหลายเท่า ไม่เชื่อใจกันเลย ไม่เนาะสาบานสิบครั้ง แต่เจ้าก็ยังไม่พอสิให้เห็ดจังใด เนาะถึงจะพอสร้างความมั่นใจหรือย้อนว่าเจ้านั้นเป็นคนขี้ตัวจึงเกิดความกลัวเหตุให้เจ้าขาดความเชื่อใจคิดว่าผู้อื่นสิตัวนำเจ้าก็ได้บ่เคยเชื่อใครเพราะใจเจ้าบ่มีความเจ็บปวดที่ต้องทน

เป็นจำไล่รักเมื่อความฮัก บ่มีคำว่าภักดีเจ้าความระแว มาค่าความฮักที่มีป้านถูกตอกยำทุกนาทีเจ้าบ่เคยเห็นฮักที่จริงใจของอายคิดว่ามันง่ายคือนิยายที่เจ้าเคยพอขั้นเจ้าบ่เสื้อๆในความฮักเข้าก็พอบ่ต้องมาขอคำสาบานให้มันบาดใจไอ้ก็คนธรรมดาบ่แม่นเธอว่าดาเดินย่อนว่าฮักเธอ และยอมเจ็บอยู่เสมอเมื่อความฮักของไอ้คือความรวงของเธอสุดท้ายก็คงต้องจบลงเจ็บปวดที่ต้องทน เป็นจำเลยรักเมื่อความฮัก

บ่มีคำว่าภักดีเจ้าเอาความระแว มาค่าความฮักที่มีปานถูกตอกยำ ทุกนาทีว่าดีตั้งแต่เมื่อนี้ สิขอเดินออกจากชีวิตเจ้าบ่ต้องมีเห่า ถ้าความหักมีแต่ความสงสัยถึงสิเจ็บปวด

แต่ก็ต้องทำใจหักที่บ่มีความเชื่อใจ มันอยู่บ่ได้ไม่ต้องมาขอคำสาบานอีกแล้วความจริงใจไม่มีความหมายกับเธอ