مادر، عشق بی‌پایان

از لحظه ای که چشم باز کردم در چشمانم زل زد و خندید.

با آن جلال و شوکت اش خم شد دست من نوزاد را بوسی.

از یک طرف نان آور خانه، از یک طرف همبازی من بود. حتی زمانی در

خواب خشک بودم. چرخ خیاطی اش روشن. با خون دستش آب یاری کرد.

گلهای سرخ روی قالی را. نوروز با کفش پارک ساخت تا پر کند

یخچال خالی را. شبها که من می سوزدم در طب بالای سرم پیر شد مادر.

هر وقت در سفره غذا کم بود با چند لقمه سیر شد مادر.

مادر دلش نازک تر از حتی بشقاب چینی جهازش بود. دنیای امنی داشتم.