பூ பூவாய் தூவும் வானம்

பூ பூவாய் தூவும் வானம் என் மேனியில் பட்டு சிலிர்க்கிறதே.

ஏ... ஏ... ஏ. யாப்பு தளராத என் பாடல் மழைச்

சாரலில் மலர்கீறதே. பூ பூவாய் தூவும் வானம் என் மேனியில் பட்டு

சிலிர்க்கிறதே. ஏ... காணத் தூண்டும் ஒன்றன் பன்னீர் கண்கள் என்னை மயக்கிடுதே.

ஆணித்தரமாய் நானும் சொல்வேன் உன் போல் அழகு யாருமில்லை. அருளிற் கனியே அமுதே உன்னரு மலர் மாலை

நானாவேன்? துன்பமும் துயரமும் என்னை நெருங்கா வண்ணம் கண்கள் போல காட்டவரே. பூ

பூவாய் தூவும் வானம் என் மேனியில் பட்டு சிலிர்க்கிறதே. ஏ... சில்லென்று குளிரும் மழையை

யார் வெறுப்பார்? உன்னை வெறுப்பேனோ? ஒளிரும் தவியை அழகை உயர் உயரே