زندگی در سکوت: قدرت عدم نمایش

ما تو دوره‌ای زندگی می‌کنیم که انگار باید همه چی رو به اشتراک بذاریم. هر وعده غذا، هر

بیرون رفتن، هر لبخند تمرینی جلوی آینه، آخرش همه میره تو یه استوری یا یه پست.

و راستشو بخوای من قضاوتش رو نمیکنم. این فقط بازتاب یه دنیاست که به ما یاد داده اگه چیزی

رو به اشتراک نذاری انگار اصلا وجود نداره. ولی یه عده دیگه هم هستند.

ساکت، نامرئی و متفاوت. اونایی که موبایلشون پر از عکس شخصی نیست، هر قدم شونو ثبت نمیکنند.

و دقیقا به خاطر همین به نظر می‌رسه از این بازی کنار کشیدن. و این همون واقعیته.

هرچند، هرچند یکم تلخه، ولی قهرمانای واقعی هم اینان. چون یه چیزی رو فهمیدن که بیشتر ما هنوز

نفهمیدیم. اینکه مدام خودتو به نمایش نذاشتن نشونه ضعف نیست. نشونه هوشمندیه.