स्मृतिको छाया

काँपिरहेका हातमा पुरानो, च्यातिएको चिठी। आँसुले भिजेको

कागज, वर्षौंको पीडा बोकेको। सुनौलो साँझमा

पुलमा उभिएको युवक। एउटा आँसु झर्यो नदीमा, र अचानक

पानीबाट चम्किला कणहरू उठे। ती कणहरू मिलेर बन्यो

एउटा आकृति, उसले हराएको प्रियजनको छायाँ। मुस्कुराउँदै

नजिक आयो, हात बढायो। युवकले पनि हात अगाडि बढायो,

स्पर्श गर्न। तर स्पर्श हुनुभन्दा पहिले नै

आकृति फुटेर हावामा हरायो। केही कण मात्र हातमा