شب مرگ نازنین و بهزاد

بعضی پرونده ها مثل یه زخم کهنه ان. هر چقدر هم زمان بگذره باز تا اسمشون میاد انگار دردشون

دوباره زنده میشه. من توی سالهای خدمتم پرونده های زیادی دیدم اما این پرونده همیشه یک گوشه تاریک

ذهنم جا خوش کرده. توی کار ما اولین گزارشات معمولا فقط نوک یه کوه یخ اند. چیزی که میبینیم

کوچیکه اما پشتش یه واقعیت بزرگ و پیچیده خوابیده. این پرونده هم با یه گزارش ساده شروع

شد. گزارش مفقودی یه زوج تازروستوماد. پنج روز از عروسی نازنین و بهزاد گذشته

بود و هنوز هیچکس خبری ازشون نداشت. زنگهای پشت همه خانوادهها بی جواب مونده بود. اولش همه تلاش میکردند

این غیبت رو بزارن پای اینکه زوج جوون خواستن یه ماه عسل خلوت داشته باشن. یه چند روزی دور

از هیاهوی خانوادهها. اما هرچی زمان بیشتر میگذشت، اون امید کوچک تبدیل میشد به یه ترس عمیق.