പ്രവാസത്തിന്റെ ഏകാന്ത വേദന

ആശിച്ചതെല്ലാം നേടി എടുക്കുവാൻ. നാടിനെ വിട്ടു നാം യാത്രയാകുമ്പോൾ. ഏകാന്ത ജീവിതം എത്രയോ പ്രയാസം.

എങ്കിലും ഓരത് ഭൂതമാണി പ്രവാസം. കാലിടരാതെ നടത്തിയോരച്ചനും. വയറു വിശക്കാതെ നോക്കിയോരമ്മയ്ക്കും. തുണയാകിയിടേണ്ട കാലമിതത്രയും.

നമ്മെ പിരിച്ചതും ഇതേ പ്രവാസം. ഒറ്റക്കിരിക്കുമീ ചുവരുകൾക്കുള്ളില്. പഠിയുന്നതൊക്കെ നാം ചെയ്യുമെന്തിലും.

കൂട്ടുകാരൊത്തു കളിച്ചൊരാഘാലമെന്ന്. സ്വപ്നമായി മാറ്റിയതും ഇതേ പ്രവാസം. മലകളും പുഴകളും കണ്ടു വളർന്നതും.

മഴയുടെ ഗന്ധം മണ്ണിൽ അരിഞ്ഞതും. കുളിരുന്ന് ഓരോർമ്മകൾ മാത്രമാക്കിയ്. മണലിന്റെ ചൂടിൽ ഉരുകുന്ന പ്രവാസം.