గోవిందుని సోయగాల స్తుతి

గోవింద! గోవింద! బల్లవింద! అక్షరాలకు దొరకునా నీ సోయగాలు.

వర్ణించడానికి నీ గుణలీలలు. సరిపోవు నాకు వేల వేల యుగాలలో. నీ పెదవుల ఎరుపు

చూసి, కుంకుమ సిగ్గుతో ఎరుపెక్కింది. నీ చెంత చేరాలని తిలకంగా తయారై తిలకించింది.

నీ చల్లటి చూపు పడిచందనమే చల్లబడింది. ఆ చల్లగాలి తగలగానే హిమగిరికే చలి పుట్టింది.

నీ నయనాలను చూడమని కమలాలకు కడలి చెప్పింది. ఆ చూడామని చూడగానే కమలాలకు ప్రేమ పుట్టింది.

గోవింద! గోవింద! నీ నవ్వు చూసి నెలవంకే నింగినోదిలింది. నందరాజు వాకిట్లో మల్లెపూవై

వెలుగొందింది. నీ చరణాలను చేరి కైవల్యం సాధించింది. నీ చల్లటి చూపు పడి చందనమే చల్లబడింది.

ఆ చల్లగాలి తగలగానే హిమగిరికే చలి పుట్టింది. గోవింద! గోవింద! గరువింద!