مثل آب؛ اعتراضِ پایدار و سیال

جنبش‌های اعتراضی نشان داده‌اند که قدرت همیشه در تقابل

مستقیم نیست. گاهی قدرت در شیوهٔ حرکت است؛ در توانایی

سازگار شدن، در ماندن بدون فرسوده شدن. اینجاست که

ایدهٔ «مثل آب باش» معنا پیدا می‌کند. آب شکل ثابتی ندارد.

وقتی به مانع می‌رسد، نمی‌ایستد. مسیرش را عوض می‌کند. جمع می‌شود،

پراکنده می‌شود و دوباره برمی‌گردد. آب عجله نمی‌کند، اما مداوم

است. «مثل آب بودن» یعنی ایستا نبودن؛ یعنی خود را به

یک نقطه یا یک لحظه محدود نکردن؛ یعنی فهم این‌که حضور جمعی