A Quiet Love at the Bus Stop

આરવ અને કાવ્યા એક જ શહેરમાં રહેતા, પણ એકબીજાને ઓળખતા નહોતાં. બંને રોજ એક જ બસ

સ્ટોપ પર ઉભા રહેતા, એક જ સમયે બસ પકડતા, પરંતુ વાત ક્યારેય થઈ નહોતી. માત્ર આંખોની ઓળખ

હતી — હળવું સ્મિત, નાની નજર. એક દિવસ વરસાદ પડતો હતો. બસ મોડે હતી.

કાવ્યાના હાથમાં પુસ્તકો હતાં અને વરસાદથી ભીંજાતા હતાં. આરવે શાંતિથી પોતાની

છત્રી આગળ કરી. કોઈ મોટા શબ્દો નહીં, માત્ર એક નાનું “આપો”. એ ક્ષણથી વાત શરૂ થઈ.

દિવસો પસાર થયા. બસ સ્ટોપની રાહ હવે વાતોથી ભરાઈ ગઈ. વાંચન, સપનાઓ,

પરિવાર, જીવન — બધું વહેંચાતું ગયું. તેઓએ ક્યારેય પ્રેમની મોટી વાતો નથી કરી,

પરંતુ એકબીજાની હાજરી જરૂરી લાગવા લાગી. આરવને સમજાયું કે કાવ્યા સાથે વાત ન થાય તો દિવસ અધૂરો