Arayışın Sessizliği

Bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Bir şey arıyorum ama adını koyamıyorum. Belki bir anlam.

Belki sadece eksik olan bir şey. İnsan olmak biraz böyle galiba. Bulamadan yürümek.

Cevap yokken devam etmek. Gökyüzüne bakıyoruz… yıldızlara, boşluğa,

sonsuzluğa. Ve nedense kendimizi daha küçük hissetmiyoruz. Daha yalnız hissediyoruz. Bize hep bir şeyler

bulmamız gerektiği söylendi. Bir inanç. Bir yol. Bir doğru.

Ama ya bulmak şart değilse? Ya aramak yeterliyse? Belki anlamlı… belki anlamsız.

Bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var: İnsan arar. Bulsa da arar,

bulmasa da. Bir yere varmak için değil. Kaybolmamak için. O yüzden cevap vermiyorum.