Cienie emocji

Mgławica emocji po nerwach dryfuje. Gonitwa myśli poci się łzami. Lecz gdzie te

upiory, gdy ich potrzebuję? Gdy muszę podzielić się nimi z wami?

Kolejny dzień deszcz bruździ kartki. Swym żarem niwecząc mą wolę. Gdy ostrze ze

skówki dobywa ruch wartki, bym czernią tuszu skreślił swą dolę. Tnę więc puf

w bezmiar wątłymi rękoma, dążąc do czegoś, co skrzy się w oddali,

a dusza jest już potwornie zmęczona. A serce w piersi swym chłodem pali.

Wypełzam niepewny swej własnej jaźni i płuca wołają powietrza haustu. Wdycham niechciwie,

mimo smaku kaźni. Tak bardzo chcę pozbyć się tego balastu. Z trudem dobijam