Digmaan ng mga Mandirigma

Sa madilim na buwat, doon sila naglakbay. Mga anino ng digmaan,

'di mo matanaw ang kadlay. May salabangkang dumadagundong, gulong na bumubulong. May monghik tahimik,

nguni't dibay ang kalasag ng kahapon. Pana, espada at mahigas sa

hangin. Sino ang magwawagi sa digmaang walang hanggani? Mga mandigma,

magtipon sa liwanag. Mga armas ng digmaan, kadlahi ang lakas. Walang takot,

walang alinlangan. Sa lupang ito, tayo'y magkakakilanlan. Ang mamamatay tamo, anino ang kakampi.

Sa bawat hapang digdima, 'di napapawi. Ang kamen ng mga diwata,

may alagang mahiwaga. Sa isang iglap, langit at lupa'y ganyan ang sigla. Pana,