Dłutem życia przez strach

Życie uczy szybko. To nie IKEA. Nie daje instrukcji. Weź i sam się pozbieraj.

Każdy dzień coś sprawdza, coś uczy, coś psuje. Głupie słowa nie

spowodują, że się zdołuję. Mam swoje tempo. Do wszystkiego dojdę pomału.

Zbyt szybki bieg bywa pierwszym krokiem do zawału. Strach krąży blisko. Zna moje imię

od dawna. Znam go tak samo. Dlatego nie padłem ofiarą tego drauga.

Parę razy grałem. Parę razy ryzykowałem va banque. Szedłem po linii życia,

nie przejmując się, co przyniesie szlak. Czasem cisza mówi więcej niż rady. Każdy niesie coś,

czego nie widać na twarzy. Nie proszę losu o litość ani o zrozumienie.