Labirynt Wersji Michała

Michał obudził się w obcym pokoju. Nie pamiętał, jak się tam znalazł. Ściany były białe

i puste. Na stoliku leżał telefon. Ekran pełen zdjęć… siebie.

Ale wszystkie sprzed kilku minut. Ktoś go obserwował. Drzwi otworzyły się same.

Weszła kobieta w białej sukni. „Witaj w swojej przyszłości” – powiedziała. Michał zamarł.

„Moja przyszłość?” – spytał. Kobieta tylko uśmiechnęła się. Wskazała drzwi.

„Idź, wszystko jest prawdą, co zobaczysz.” Przeszedł przez korytarz bez końca.

Na ścianach wisiały portrety. Jego twarze w różnych wieku. Jedna z krwią na

rękach. Michał poczuł dreszcz. Drzwi do pokoju… ciało takie jak jego.