Nasz własny świat

Miasto za szybą ma gorączkę i dreszcz. W radiu znów głośna kłótnia.

Leje deszcz. Przynosisz mi herbatę. Siadasz obok. Gasisz blask. Światła aut na

suficie malują dziwny wzór. A ja słucham, jak oddychasz. Spokojnie i bez

skaz. I w tym oddechu jest mój dom, mój azyl,

mój mur. Wszystkie hałasy świata cichną nagle tu. Gdy kładziesz dłoń na mojej,

wyrywając mnie ze snu. Nie obchodzi mnie hałas, który toczy się

za drzwiami. Mam tu wszystko, co ważne między nami, między nami.

To jest nasz własny rytm. Bicie serca tuż przy sercu. Linia twoich pleców,