Nie otwieraj drzwi

Była 2:47 w nocy, kiedy zadzwonił mój telefon. Na ekranie — numer, którego nie znałem.

Ale coś mnie tknęło, żeby odebrać. — „Halo?” Cisza. Tylko głęboki, powolny oddech.

— „Kto tam?” Wtedy usłyszałem… siebie. Mój głos, nagrany idealnie: — „Nie otwieraj

drzwi.” Spojrzałem na drzwi do pokoju. Klamka delikatnie drgnęła. Telefon zadrżał

w dłoni. Kolejne powiadomienie — nowe nagranie głosowe. Drżąc,

włączyłem je. Z głośnika usłyszałem trzask… i znowu swój głos, ale tym razem szeptem:

— „Za późno.” Światło zgasło. Coś stanęło za mną. W odbiciu ekranu zobaczyłem twarz.

Moja… tylko bez oczu. I wtedy połączenie się zakończyło. Ale na ekranie wciąż