Pod parasolem i przy ognisku

Pracowałem w tej szkole już kilka lat. Znałem każdy korytarz, każdy dzwonek,

każdy skrzypiący stopień. Było nudno i przewidywalnie, dopóki nie pojawiła się Alicja.

Nowa, z lekkim uśmiechem, który od razu przyciągał wzrok, z włosami,

które zawsze jakby układały się same. Na początku byliśmy po prostu kolegami. Spotykaliśmy się

przy dokumentach, planowaliśmy zajęcia, poprawialiśmy papierki po lekcjach. Ale później coś

się zmieniło. Siedzieliśmy razem w pustej sali, czasem gadaliśmy godzinami.

O książkach, o filmach, o głupotach z dnia szkolnego. Zauważałem,

że gdy mówi, jej usta poruszają się w taki sposób, że nie mogę oderwać wzroku.