Potępiony w maszynie

W miejscu, gdzie dziwy dzieją się. Za ścianą znaleziono mnie.

I choć świat ten zostawić chcę. Klątwa ma nadal więzi mnie. Kiedyś człowiek,

dziś maszyna. Już na zawsze potępiony. Ich twarze w nocy

śnią mi się. Ich martwy wzrok zabija mnie. Ten, który miał obronić

mnie. Zdradzić mnie. Okazał się. Kiedyś człowiek, dziś maszyna.

Już na zawsze potępiony. Wciąż niczego nie żałuje. Kryj się,

kryj, bo już nadchodzę. Nikt nie jest mi w stanie

pomóc. Za swe czyny zapłaciłem. Lecz niczego nie żałuję.