Pył wśród gwiazd

Ziemia maleje za szybą statku. Światła miast gasną gdzieś w dole. Silniki biją jak

serce snu, a strach zamienia się w wolę. Zostawiam wszystko, co znałem tu.

Grawitacja puszcza mnie w dal. W ciszy próżni słyszę swój głos. To dopiero start.

Gwiazdy jak mapy nad moją głową. Każda prowadzi mnie gdzieś. Nie pytam już

dokąd lecę. Ważne, że dalej niż dziś. Lecę przez kosmos

ponad czas. Między planetami szukam nas. Nie ma granic. Nie ma snów,

których nie da się dogonić znów. W nieskończoność. W jasny świat. Jestem pyłem wśród

gwiazd. Mars czerwieni się jak żar. Saturn tańczy w swoich kręgach.