Sen o Małgorzacie

Pokonamy razem śniegi i ogień, dole i niedole. Popędzimy przed siebie jak dwa dzikie

konie. Wzdłuż brzegów morza odciśniemy ślady na piasku. Wyszepczę do ciebie

te słowa tuż obok zapadającego słońca i jego blasku. Namalujemy portret na plaży i niech

Bóg na to patrzy zza okna. Ta chwila chce zabrać smutek z

mojej twarzy i bez zastanowienia go oddam. Stworzymy swoją własną kreatywność i magię.

Nim księżyc wstanie, a słońce nieśmiało za horyzont zapadnie. W końcu wybuchnie na niebie festiwal

fajerwerków. Zaświecą się zimne ognie. Przeżyjemy to z bliska,

czując swoje dłonie. Patrząc na ten spektakl, nim nadejdzie ranek. Schronimy się pod