Słowiański duch w mroku

Poryty łeb mam tak i jestem psychologiem. Bo umiem odróżnić, co w mojej

głowie, a w twojej. Jaskółka wiosny nie czyni, teraz wiesz to

na pewno. TikTok nie zdiagnozuje, tylko wprowadzi rozpierdol. Na wzgórzu dudni bęben,

niesie się wilczy śpiew. Ja w korach starych drzew ukrywam własny gniew.

Gdy w sercu tańczą burze, a świat przegina łuk. To słowiański mój

duch niesie mnie w dal jak kruk. Przez mglistą noc idę,

gdzie dęby tworzą krąg, a duchy przeszłych bitew nucą pradawny song.

W kieszeni mam amulet, co chroni każdy krok, a w żyłach