Weten en Vergeten

Hier wacht ik op m'n verassend office. Oven in de muffin en die

vetje gaan ze kiezen. Staan met de broodstaart, ik ontmoet gewoon

mis. Want ik haal de whip wiebif van mijn koendaar heen.

Dis en de wake-up-phone, die bitches hoffen stom die wetjes te zien.

Al gelukkig niet geweten, en hij mag me zien. Als een teken

wat je weet, je verstopt in magneet. Zoek je het niet beter,

nam wat je had al even in. Een zadoek van herinneringen,

vonk die nooit verdwijnt. In het spel van weten en vergeten,