Zaszywam rany po kreskach

Patrik on the beats. I wchodzę w noc, jak w labirynt

bez mapy. Zamykam oczy, widzę znów te same klatki. Świat się kręci,

a ja stoję w miejscu. Niebo milczy. Ja gram swój wers w piekle.

Zaszywam rany po kreskach, jakbym zszywał własne wspomnienia. Każdy dzień to

test, a ja mam ciągle kaca od sumienia. Nie pytaj,

czemu nie śpię, bo sen mnie dawno zostawił. Jak ludzie, co mówili brat,

a potem wbili mi haki. Mam blizny nie po nożu, tylko po słowach

i zaufaniu. Znowu stoję sam w deszczu z papierosem przy murze, w stanie upadku.