پنجره‌ای که هنوز منتظر است

در خرابه های خانه کودکی پایم بر می خورد به سایه های

تو. دیوارها هنوز نفس میکشن با نام تو که فراموش شده.

غم، درم، غم، غم. این پرچم پاره را ببین که باد سالهاست

از دستم رو بود. غم درم غم. مادر جان دوباره بیا.

این پنجره هنوز منتظر است. روی زمین رد انگشت توست. درگه چه ترک

خورده مثل خط قلم. یادت هست آن شب سرد بهار

که گل دادی فردا میایم. غم بَمِین پرچم پاره را ببین که باد سالهاست

از دستم رو بود. غم درمم غم. مادر جان، دوباره بیا.