अधूरो प्रेम

तिमीले मलाई फूल दिंयौ मैले त पुरै बगैंचा दिएको थिएँ। म पूरा जिन्दगीमा

माया खोज्दै थिएँ। जब तिम्रो मुस्कान पाए त लाग्यो भगवान नै पाएँ। सोचेको थिए

अब जिन्दगीको दुख दर्द सबै सकियो तर कोही मान्छे बस्न होइन छोड्नको लागि आउँछन्।

हरेक चोटी तिमी हाँस्दा मैले मेरो दुःख तिम्रो मुस्कानको पछाडि लुकाएको थिएँ। हरेकपटक तिमी खुसीले

चम्किँदा मैले आफ्नो पीडा अझै मुनि गहिराएको थिए। कहिले सोचेको थिइन मैले

जसलाई चाहन्थे ऊ अरु कसैको प्रार्थना बन्छ भनेर। उसको लागि म मात्र एउटा मौका

थिएँ। र उसका बितेका पल जुन उसले फर्केर पनि हेर्न चाहेन।

मैले उसको सबै कुरा बुझेँ। तर उसले मेरो कहिले पनि बुझेन। म उसको अन्धकारको