غزلِ شب‌گردِ عاشق

رو سر بنهب بالیم تنها مرا رها کن ترک منِ

خراب شب گردم و بطلا کن ماییم و موج سودا شب تا به

روز تنها خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

از من گریز تا تو هم در بلا نیوفتی بگزین ره سلامت ترک ره بلا

کن. ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده

بر آب دیده ی ما صد جای آسیا کن خیره کشیست ما را

دارد دلی چو خارا بکشد کسش نگوید تدبیره خون بها کن

بر شاه خوب رویان واجب وفا نباشت ای زردری عاشق تو صبر