Kayıp Gölge

Gece sessiz. Şehir nefes bile almıyor. Senden kalan son anı

hâlâ üstümde bir siyah gölge gibi duruyor. Aaaa! Konuşamadım.

İçimde bir çığlık boğuldu. Gitme diyemedim. Kelimelerim öldü seninle. Mmm.

Başkentin rüzgarları hâlâ tenime çarpar. Sanki her seşinde seni geri getirecekmiş gibi aldatır

beni. Şakağıın kokusu değil bu. Bu senden sonra içimde çürüyen

umutların kokusu. Yıkıntıların altından seslenen bir şarkı gibi her notasına kan bulaşmış bir hatıra.

Elimde kalan tek gerçek kaybetmekmiş bütün kaderim. Ben donup kaldım o gün nefesim

bile cesaret edemedi yaşamaya. Aşk dediler. Bedeli hep kanlı. Ben geç anlayanlardanım.