Kryształowe Światło Natury

Słońce w niebieskim Iśni krysztale, Światłością stały się granity, Ciemnosmreczyński

las spowity W bladobłękitne, wiewne fale. Szumna siklawa mknie po skale,

Pas rozwijajac srebrnolity, A przez mgły idą, przez błękity, Jakby wzdychania, jakby zale.

W skrytych załomach, w cichym schronie, Między graniami w słońcu płonie, Zatopion w szum,

krzak dzikiej róży... Do scian się tuli, jakby we śnie, A obok limbę toczą pleśnie,

Limbę, zwaloną tchnieniem burzy.