Ostatnia pocztówka w sercu

Znów siadam sam przy kawie w kafejce. Przez okno widzę jak pada deszcz.

A przecież miało być inaczej, mieliśmy iść, gdzie horyzont się zmiesza.

Pamiętasz tamten park, te ławki i deszcz, co nas zaskoczył pod nos.

Kupiłem wtedy dla ciebie szarotkę i miałem w sercu, że z tobą

chcę w dal. Ostatnia pocztówka od ciebie została mi w sercu na dnie.

Choć minął już sierpień i liście, ja wciąż czekam, a słońce śpi we mgle.

Tak cicho szumią drzewa jesienne, lecz twoje imię niesie wiatr i znowu wracam

myślami w tamten sen. Choć tyle dzieli nas miast. Mówiłaś,