Tęskno mi, Panie

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba

tęskno mi Panie. Do kraju tego, gdzie winą jest dużo popsować gniazdo na gruszy,

bocianie, bo wszystkim służą tęskno mi Panie. Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony

są jak odwieczne Chrystusa wyznanie. Bądź pochwalony tęskno mi Panie. Tęskno mi jeszcze

i do rzeczy innej, której już nie wiem gdzie leży mieszkanie, równie niewinnej tęskno mi Panie.

Do beztęsknoty i do bezmyślenia. Do tych, co mają tak za tak, nie za nie.

Bez światłocienia.